Point Shooting – szkolenia agentów amerykańskiego OSS w Domu Strachu

W „Shooting To Live” Fairbairn i Sykes opisują przykład ćwiczeń jakim poddawani byli na strzelnicy policjanci z Shanghai Municipal Police. Były to ćwiczenia w warunkach jak najbliżej oddających okoliczności rzeczywistych krwawych konfrontacji, których w praktyce tej służby nie brakowało. Realistyczne ćwiczenia odbywały się na całkowicie nowatorskiej jak na tamte czasy krytej strzelnicy.
Dzisiaj ten typ strzelnicy znamy jako „Killing House” – w tamtych czasach nazywano ją „Mystery House”, „House of Horrors” lub „Haunted House.”
Kiedyś taka strzelnica była czymś normalnym w nowoczesnej policji i trening na niej przechodził każdy policjant – w Shanghai Municipal Police szkolenie na tego typu strzelnicy przechodzili wszyscy policjanci.


Czytaj dalej

Point Shooting – szkolenie Cichociemnych

Point Shooting został opracowany i w całości zweryfikowany podczas II wojny światowej przez służby specjalne i oddziały komandosów. Celem szkolenia Point Shooting jest umożliwienie przeciętnemu uczestnikowi nabycie umiejętności strzelania i trafienia (!) podczas sytuacji ekstremalnego stresu i zagrożenia. Do ogromnych plusów w/w metody należy: bardzo krótki okres szkolenia pozwalający opanować broń i technikę strzelania oraz niewielka ilość amunicji potrzebna do nauki.

Niekwestionowanymi mistrzami Point Shootingu byli legendarni Cichociemni.
Czytaj dalej

316 Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej

Wywiad niemiecki, działający w Anglii, nigdy nie trafił na ich ślad. Nigdy wszyscy, a było ich 316 (w tym jedna kobieta), nie stanęli obok siebie na jednej zbiórce- w jednym szeregu. Nigdy też nie stworzyli, w typowym rozumieniu, związku zbrojnego czy oddziału wojskowego. W czasie II Wojny Światowej Cichociemni – komandosi przygotowani i najlepiej wyszkoleni przez Special Operations Executive (SOE) ang. Kierownictwo Operacji Specjalnych – to brytyjska, ściśle tajna agencja rządowa, utworzona decyzją Winstona Churchilla z 19 lipca 1940, działająca do stycznia 1946. Dzięki niej możliwe było m.in. przeszkolenie i wysłanie do Polski Cichociemnych oraz sprzętu, broni i uzbrojenia dla Armii Krajowej.

Czytaj dalej

Fairbairn Fighting System

Próby wprowadzenia na początku XX wieku walki wręcz w wojsku oraz elementów samoobrony do programu szkolenia policjantów przynosiły mizerny efekt – bazowano bowiem na tradycyjnych sztukach walki (ju-jitsu), boksie, zapasach oraz savate – które były zbyt trudne, aby w ciągu kilku miesięcy szkolenia udało się osiągnąć zadowalający efekt w trakcie nauczania zbiorowego. Po latach pracy i zdobywania doświadczeń praktycznych to właśnie Europejczycy stworzyli podwaliny pod utworzenie nowoczesnego, spójnego systemu walki wręcz dla wojska oraz policji. Prawdopodobnie nikt nie miał większego wpływu na walkę wręcz niż William Ewart Fairbairn.

Opracowany przez niego Fairbairn Fighting System – nie jest sztuką walki, sportem, nie powstał również w celu zabawy ani rekreacji. System ten rozwijany przez kilkadziesiąt lat powstał tylko i wyłącznie w celu fizycznej eliminacji przeciwnika. Lecz było by to niemożliwe, gdyby nie specyficzne miejsce i czasy, gdzie przyszło mu żyć oraz tworzyć ten kompletny system walki wręcz.

Czytaj dalej

Point Shooting FAS System – strzelanie instynktowne

„POINT SHOOTING” zaczyna się tam gdzie inne systemy kończą lub w ogóle nie biorą pod uwagę takich założeń.

W 1942 roku została wydana książka W.E. Fairbairna i E.A. Sykesa pt. „Shooting To Live”. Jest to opis ich oryginalnej metody strzelania, obecnie znanej jako Point Shooting. Trzeba tu zaznaczyć, że nazwa tego systemu jest późniejsza. Dla autorów był to system wyszkolenia jaki wdrożyli w SMP i nie nadali mu osobnej nazwy, chociaż mieli świadomość jego innowacyjności i odrębności. I kolejna uwaga – znane są też inne metody strzelania instynktownego, czyli Point Shootingu, co może powodować czasem zamieszanie pojęciowe. Ten system, o którym mówimy, chyba najlepiej obecnie opisuje fraza: Point Shooting FAS System – jako metody opracowanej przez W.E. Fairbairna i E.A. Sykesa oraz kontynuatora tej metody Rexa Applegate’a.

Podręcznik „Shooting To Live”, mimo że był wydany w czasie wojny, nawet o wojnie nie wspomina. Opiera się wyłącznie na materiałach zebranych w czasie służby policyjnej autorów. Jednak metoda w niej opisana została w całości włączona do programów szkoleniowych czasu wojny i również w tych warunkach dowiodła swojej skuteczności. Obowiązkowe raporty z działań potwierdzały to całkowicie.

Czytaj dalej