WWBK i BLOS w Wojsku Polskim

„Na wybór zastosowanych przez żołnierza technik w walce decydujący wpływ ma dystans dzielący go od przeciwnika. W pierwszej kolejności żołnierz wykorzystuje broń. W każdym przypadku, gdy wykorzystanie broni jest niemożliwe, żołnierz stosuje techniki walki bez broni (kopnięcia, uderzenia i inne) w celu stworzenia warunków (dystansu) do użycia broni.”

Pod koniec ubiegłego stulecia ze szkolenia wojskowego zniknęła walka wręcz. Powstałą próżnię po kilku latach wypełnili major Piotr Tarnawski i kapitan Włodzimierz Kopeć, którzy opracowali i wprowadzili do armii system Walki W Bliskim Kontakcie (WWBK). Wkrótce po tym Tarnawski odszedł do rezerwy. Włodzimierz Kopeć pozostał i wziął się do roboty za dwóch: poszerzył program o kursy doskonalące, włączył do niego broń indywidualną i stworzył wraz z Jackiem Kaczmarzykiem BLOS (B – broń, L – lufa, O – otoczenie, S – spust), czyli sposób walki i bezpiecznego posługiwania się bronią palną. Wprowadził też normy do szkolenia w posługiwaniu się pistoletem. W ciągu ośmiu lat wyszkolił dla sił zbrojnych ponad tysiąc instruktorów WWBK. Za swe dzieło Włodzimierz Kopeć w 2010 roku został uhonorowany przez „Polskę Zbrojną” Buzdyganem.

WWBK i BLOS jest najlepiej opracowanym systemem walki wręcz jaki dotychczas powstał w Wojsku Polskim:
Podręcznik Metodyczny do Programu Walki w Bliskim Kontakcie dla Żołnierzy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej”;


– „Podręcznik Metodyczny Do Walki I Bezpiecznego Posługiwania Się Bronią„.